Η πληρωμή της μισθοδοσίας των εργαζομένων με κατάθεση μετρητών σε προσωπικούς λογαριασμούς τους, που τηρούνται σε πιστωτικά ιδρύματα, πληροί την προϋπόθεση της περίπτωσης ιδ΄ του άρθρου 23 του Ν. 4172/2013, για την έκπτωση της δαπάνης αυτής
ΕΡΩΤΗΜΑ
Η πληρωμή της μισθοδοσίας του προσωπικού εταιρείας διενεργήθηκε με κατάθεση μετρητών σε τραπεζικούς λογαριασμούς των εργαζομένων.
Θεωρείται η πληρωμή της μισθοδοσίας με τον παραπάνω τρόπο ότι έχει πραγματοποιηθεί με τη χρήση ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής ή μέσω παρόχου υπηρεσιών πληρωμών, προκειμένου οι αμοιβές των εργαζομένων να αναγνωρισθούν ως εκπιπτόμενες δαπάνες, σύμφωνα με την περίπτωση ιδ' του άρθρου 23 του Ν.4172/2013.
ΓΝΩΜΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
Η Γνώμη της Φορολογικής Επιτροπής σχετικά με το παραπάνω ερώτημα είναι η εξής:
• Στις διατάξεις του άρθρου 23 του Ν.4172/2013 ορίζονται τα εξής:
«Οι ακόλουθες δαπάνες δεν εκπίπτουν:
β) κάθε είδους δαπάνη που αφορά σε αγορά αγαθών ή λήψη υπηρεσιών αξίας άνω των πεντακοσίων (500) ευρώ, εφόσον η τμηματική ή ολική εξόφληση δεν έγινε με τη χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής,
ιδ) Οι δαπάνες που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο εργασιακής σχέσης όπως αυτή ορίζεται στην παρ. 2 του άρθρου 12 του ν. 4172/2013, εφόσον η τμηματική ή ολική εξόφληση δεν έχει πραγματοποιηθεί με τη χρήση ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής ή μέσω παρόχου υπηρεσιών πληρωμών».
• Στην ΠΟΛ.1216/2014, με την οποία ερμηνεύτηκαν οι διατάξεις της περίπτωσης β΄ του άρθρου 23 του Ν. 4172/2013 αναφέρονται τα εξής:
«…4. Ως τραπεζικό μέσο πληρωμής, προκειμένου για την εφαρμογή των κοινοποιούμενων διατάξεων, νοείται:
- Η κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό του προμηθευτή, είτε με μετρητά είτε με μεταφορά μεταξύ λογαριασμών (έμβασμα),...».
• Στην ΠΟΛ.1079/2015 αναφέρονται τα εξής:
«…4. Με το άρθρο 1 του ν.3862/2010, με τις διατάξεις του οποίου ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία η Οδηγία 2007/64/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Νοεμβρίου 2007 «για τις υπηρεσίες πληρωμών στην εσωτερική αγορά, την τροποποίηση των Οδηγιών 97/7/ΕΚ, 2002/60/ΕΚ και 2006/48/ΕΚ και την κατάργηση της Οδηγίας 97/5/ΕΚ (ΕΕ L 319)», ορίζεται ότι με τις διατάξεις της παρ.2 του ιδίου άρθρου και νόμου στην έννοια των παροχών υπηρεσιών πληρωμών περιλαμβάνονται εκτός των πιστωτικών ιδρυμάτων και ιδρύματα έκδοσης ηλεκτρονικού χρήματος κατά την έννοια της περίπτωσης β' της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του ν. 3601/2007, περιλαμβανομένων των υποκαταστημάτων ιδρυμάτων ηλεκτρονικού χρήματος με καταστατική έδρα εκτός Ελλάδος, εφόσον η άδεια λειτουργίας του ιδρύματος ηλεκτρονικού χρήματος καλύπτει την παροχή υπηρεσιών πληρωμών, γραφεία ταχυδρομικών επιταγών τα οποία εξουσιοδοτούνται βάσει της εθνικής νομοθεσίας να παρέχουν υπηρεσίες πληρωμών, ιδρύματα πληρωμών κατά την έννοια του ν.3862/2010, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες όταν δεν ενεργούν υπό την ιδιότητα τους ως νομισματικές ή άλλες δημόσιες αρχές.
Από τα ανωτέρω προκύπτει, ότι ως τραπεζικό μέσο πληρωμής προκειμένου για την εφαρμογή των διατάξεων της περίπτωσης β' του άρθρου 23 του ν. 4172/2013 νοείται και η καταβολή σε λογαριασμό πληρωμών του προμηθευτή, που τηρείται σε ιδρύματα πληρωμών κατά την έννοια του ν.3862/2010, σε ιδρύματα έκδοσης ηλεκτρονικού χρήματος (πάροχοι υπηρεσιών πληρωμών του ν.3862/2010) είτε με μετρητά είτε με μεταφορά μεταξύ λογαριασμών πληρωμών (έμβασμα)».
• Στις διατάξεις του άρθρου 1 του Ν. 3862/2010 ορίζεται ότι:
«2. Ο παρών νόμος θεσπίζει τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους διακρίνονται οι ακόλουθες έξι κατηγορίες παρόχων υπηρεσιών πληρωμών:
α) Πιστωτικά ιδρύματα κατά την έννοια της περίπτωσης (α) της παρ. 1 του άρθρου 2 του N. 3601/2007 (ΦΕΚ Α΄ 178) με τον οποίο ενσωματώθηκε η Οδηγία 2006/48/ΕΚ, περιλαμβανομένων των υποκαταστημάτων πιστωτικών ιδρυμάτων με καταστατική έδρα εκτός Ελλάδος, τα οποία λειτουργούν στην Ελλάδα, εφόσον η άδεια λειτουργίας του πιστωτικού ιδρύματος καλύπτει την παροχή υπηρεσιών πληρωμών, καθώς και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων.
• Στις διατάξεις του άρθρου του Ν. 3601/2007 ορίζεται ότι:
«Με την επιφύλαξη των ειδικών ορισμών που περιέχονται στα Κεφάλαια Ζ΄ και ΙΓ΄, κατά τον παρόντα νόμο νοούνται ως:
1. Πιστωτικό ίδρυμα:
α) επιχείρηση, η δραστηριότητα της οποίας συνίσταται στην αποδοχή καταθέσεων ή άλλων επιστρεπτέων κεφαλαίων από το κοινό και στη χορήγηση δανείων ή λοιπών πιστώσεων για λογαριασμό της, ή
β) ίδρυμα ηλεκτρονικού χρήματος, κατά την έννοια της παραγράφου 19 του παρόντος άρθρου.
……………………………
Ίδρυμα ηλεκτρονικού χρήματος: Επιχείρηση, εκτός του πιστωτικού ιδρύματος της περίπτωσης α΄ της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, η οποία εκδίδει μέσα πληρωμής υπό μορφή ηλεκτρονικού χρήματος».
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η εξόφληση της μισθοδοσίας των εργαζομένων με κατάθεση μετρητών σε προσωπικούς λογαριασμούς τους, που τηρούνται σε πιστωτικά ιδρύματα, πληροί την προϋπόθεσης της περίπτωση ιδ΄ του άρθρου 23 του Ν. 4172/2013, για την έκπτωση της δαπάνης, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 22 του ιδίου νόμου.
Νομοθεσία-Νομολογία
Ν. 4172/2013 άρθρο 23
ΠΟΛ.1216/1.10.2014
ΠΟΛ.1079/6.4.2015
Ν. 3862/2010
Ν. 3601/2007
Πηγή: Taxheaven
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου